16 prijzen met 7 deelnemers bij de Fuji Mae Kids Kup

Afgelopen weekend, op zondag 6 oktober, waren wij aanwezig bij het Fuji Mae Kids Kup 2024 te Sint-Oedenrode.

Met 7 deelnemers, 4 coaches, 2 scheidsrechters en een hoop supporters zou het een hele leuke, gezellige, maar ook drukke dag worden.

De Fuji Mae staat er bekend om dat er altijd kleine poules zijn en dat deze wedstrijd ideaal is voor de beginnende Taekwon-Do in. Maar ook meer ervaren wedstrijdmensen konden strijden om ereplaatsen. De enige voorwaarde: Je mocht niet ouder zijn dan 14 jaar.

De ochtend begon met een ontvangstronde van alle deelnemers en scheidsrechters. En na een welkomstwoord – welke we niet helemaal goed meekregen vanwege een microfoon die het niet goed deed, wat dan weer opgemerkt werd door een supporter op de tribune die door de zaal schreeuwde dat de microfoon het niet goed deed :-D. Goh, dat hadden we nog niet door haha – werd begonnen met de 4 onderdelen op 11 verschillende velden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ben mocht als eerste aftrappen met breken. Niet helemaal waar je mee wil beginnen i.v.m. kans op blessure, maar goed. Omdat de groep best groot was werd eerst besloten om met 1 techniek – te weten de yop chagi (zijwaartse schop) – de planken door te schoppen, om zo tot een 5-tal deelnemers uit te komen, die dan weer vervolgens 5 verschillende technieken mochten maken. Helaas voor Ben, schopte hij zijn trap te hoog en gingen de planken niet door.

Pim was aan de beurt met sparren. Met 1 gewonnen en 1 verloren partij behaalde hij als eerste een medaille en wel een 2e plaats.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Quin Ragetlie was de volgende met sparren. Bij zijn eerste tegenstander sparde hij gemakkelijk tot de overwinning.
We hadden echter gezien dat zijn andere tegenstander wel wat moeilijker leek. Hij veegde namelijk zijn tegenstander met 16-0 van de mat.
Oei. Maar met een goed spel versloeg Quin zijn tegenstander – met 8 tegen 0.
Super knap werd hij dus onze eerste kampioen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Julian en Quin Förster waren de volgende die gingen sparren. Door de verdeling zaten zij met elkaar in de poule.
Beide heren wisten al hun partijen te winnen.
Per toeval moesten ze de allerlaatste partij dan ook tegen elkaar om te strijden wie 1e en wie 2e werd.
Als coaches geven we dan de opdracht: Jullie sparren de partij: wij zeggen niks.
Deze keer wist Quin het te winnen van Julian. Maar ik denk echt dat het de volgende keer andersom is 😉

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ondertussen was ook Lucas begonnen met sparren. Je ziet dat hij een echte knokker is.
Tuls interesseert hem echt minder en zo is iedereen anders. En dat is het mooie aan Lucas.
De knokker kwam vandaag echt naar boven. Met mooie partijen, goed kijken versloeg hij iedere tegenstander.
Terecht werd hij dus 1e in zijn poule.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na het springen moesten in diverse poule verschillende leerlingen gaan springen.
Pim wist in zijn poule netjes 2e te worden;
Julian en Quin Förster zaten wederom bij elkaar. Beide wisten ook hier een prijs te behalen:
Julian werd 3e en Quin werd 2e.
Quin Ragetlie wist – tot eigen verbazing – zijn poule te winnen en werd dus ook hier 1e.
Helaas wisten Lucas en Ben zich niet tot te prijzen te springen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alleen Ben was nog aan de beurt om te sparren. In een kleine, maar sterke poule wist hij zich goed staande te houden.
Zijn allereerste partij was tegen een zwarte bander en die wist hij zelf met goed spel te winnen.
De 2e partij was iemand met lange benen en hele goede yop chagi. Op dat spelletje had hij geen antwoord.
Zijn laatste partij werd dan weer verrassend makkelijk gewonnen en daardoor mocht hij op het podium naar de 2e plaats klimmen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Waar bij de meeste toernooien eigenlijk ALTIJD met tul word begonnen, liep het op dit toernooi anders. Voor de verandering werd er afgesloten met tul. Rond de middag mocht iedereen dus nog aan de bak om zijn of haar mooiste tul te laten zien.
We starten met Pim. Hij liet mooie kracht zien met goede standen. Dat vonden de scheidsrechters ook: Een hele mooie 1e plaats.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Julian had vandaag al een bronzen en een zilveren medaille, maar die goude ontbreek nog.
Dan gaan we dat toch bij tul doen dacht hij. En dat deed hij ook. In zijn poule werd Julian verdiend 1e.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Quin Förster zat voor het eerst vandaag niet bij een teamgenoot in de poule.
Hij won zijn eerste, verloor nipt zijn tweede, maar pakte overtuigend zijn laatste partij.
Hij sloot zijn dag dus af met een 2e prijs bij tul.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zoals eerder al vermeld is Lucas een echte sparder. Toch deed hij mee met tul en als coach zijnde moet ik zeggen dat hij zelfs misschien wel 2 partijen onterecht verloor. Ik denk dat de scheidsrechters even iets anders zagen als dat ik dat deed. Tul is en blijft een scheidsrechtersport. En je moet daar maar eens een hele dag geconcentreerd proberen te blijven en proberen geen fouten te maken. Volle respect voor de scheidsrechters, maar daarover later nog meer. Voor Lucas werd het dus helaas een 4e plek in zijn poule en dus geen prijs helaas.
Vooruit dan: Wel de credits voor de allerleukste afloop toen je klaar was: Heel origineel haha.

Waar de jeugd een eigen keuze had in zijn of haar tul, werd bij Ben door de jury bepaald welke tul moest lopen. Je moet ze dus allemaal kennen.
En vandaag ging dat best goed. Nu loopt Ben altijd wel netjes, vooral op een wedstrijd. Deze keer was het ook zo.
Helaas verdraaide hij zijn kleine teen wel bij het lopen van zijn tweede ronde. Met hinken en flink wat pijn verbijten werd ronde 3 en 4 ook afgelopen.
Maar nu kwam de pech: Met nog 2 man meer hadden ze alle drie 3 keer gewonnen en 1 verloren. Maar omdat Ben net zijn ronde met meer handen had verloren is hij 3e geworden. Soms heb je geluk, soms heb je net een klein beetje pech.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna was hij toch even naar de EHBO gelopen, of ja gelopen :-). Maar gelukkig niks ernstigs.

Toen was EINDELIJK onze enige dame aan de beurt: Jule. Normaal spart ze ook heel graag mee, maar omdat haar enkel al een tijdje liep te vervelen had ze besloten om dit keer alleen met tul mee te doen. En waar dus normaal tul als eerste is, had Jule nu ook nog eens de pech dat ze zo ongeveer aan het einde van de dag pas aan de beurt was.
En ik denk dat dit de concentratie ook niet helemaal goed had gedaan. Ze maakte namelijk in 2 beurten 2 eigenlijk wel stomme fouten die ze normaal gesproken nooit maakt. Daardoor was ze – omdat ze 1 tul toch had gewonnen – 3e geworden in haar poule.
Een goede leermoment voor de volgende keer zullen we maar zeggen. Met jou inzet kom je er zeker, dus dit is dan gewoon even balen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik heb onze Quin Ragetlie even overgeslagen. Hij moest al eerder op de middag zijn tul lopen. En dan zou je denken: 1e bij sparren, 1e bij springen.
Hij laat die laatste gouden medaille wel aan iemand anders. Nou nee hoor. Met trots werd hij ook nu weer 1e en daarmee kon hij zich tot de 5 beste deelnemers van de dag noemen. Super netjes.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deze dag was voor deelnemers die weinig tot geen wedstrijdervaring hebben een leerzame dag. Maar ook voor ons als coaches. Zo was er deze dag de mogelijk om eens zelf wat meer aan de zijkant te staan en zo je assistent coaches ervaring kon laten op doen.
Lars heeft inmiddels al een beetje ervaring, maar voor Monique en Thijs was het de aller eerste keer. En ze hebben deze dag echt super goed geholpen. En als ze dan ook deelnemers naar de medailles loodsen, kun je alleen maar trots zijn. Complimenten voor jullie alle 3.

 

Dan natuurlijk onze 2 scheidsrechters: Martine en Senna. Zonder jullie tomeloze inzet deze dag kunnen wij 1. niet naar een wedstrijd; maar belangrijker: kunnen we geen wedstrijd draaien. En daarom wil ik jullie – en ook alle andere scheidsrechters – bedanken voor jullie inzet deze dag. Ik weet zelf hoe lang en eentonig zo’n wedstrijden kunnen zijn als scheidsrechter. En jullie doen het toch maar elke keer. Super bedankt weer voor deze dag.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In het begin van de dag hadden we nog een mooie groepsfoto gemaakt. Is misschien maar goed ook, want al de medailles hadden te veel afgeleid van jullie kanjers.

Ondergetekende was dus deze dag iets meer zij-supporter (desondanks houdt je natuurlijk nog steeds alles in de gaten), maar daardoor kon ik (als ik er aan dacht :-P) zelf zo nu en dan wat meer foto’s maken.
Al met al: een super geslaagde dag: met 16 prijzen op 7 deelnemers kunnen we zeggen dat wij het super hebben gedaan.