8 prijzen op het Nederlands Kampioenschap

Op zondag 10 november was het Nederlands Kampioenschap, georganiseerd door Chong Do Kwan, te Best.
Vaak is het voor wedstrijden een best 😉 stuk rijden, maar deze keer was het voor ons lekker om de hoek.

Met 8 deelnemers, 2 coaches en 2 scheidsrechters vertrokken we vanuit de sporthal om 07.30 om daar een goed half uur later aan te komen.

Enkele leden zaten voor het eerst op gewicht te sparren en toevallig was het bij hen ook dat ze aan de bovengrens van hun klasse zaten. Gelukkig was de weging goed verlopen en zo konden we gaan beginnen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Allereerst waren beide Quin aan de beurt met het onderdeel tul.
Quin Ragetlie verloor helaas meteen zijn eerste partij, maar Quin Förster won de eerste 2 wedstrijden. Helaas bij de laatste 8 verloor hij alsnog, waardoor hij net niet tot de ereplaatsen kwam. Maar in een klasse van 25 deelnemers is dat wel super netjes.

 

 

 

 

 

 

 

 

Meteen hierna mochten ze weer aantreden, maar nu met sparren.
En hier waren de rollen omgedraaid. Waar Quin Förster helaas meteen zijn eerste ronde verloor, wist Quin Ragetlie de eerste 2 rondes te winnen.
Helaas verloor hij de partij hierna. Maar deze poule had maar 13 deelnemers, wat betekende dat Quin gedeeld 3e was geworden. Super netjes om als enige witte bander op een podium te staan tussen gele en groene banders.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hierna was het aan Dieks de beurt om tul te gaan lopen. In een samengestelde poule verloor hij helaas nipt met 2-3 van zijn tegenstander.
Zijn tegenstander had weliswaar 1e rode slip en als je dan zo dichtbij zit, heb je het heel goed gedaan.

Ondertussen was ook Ben aan zijn tul begonnen. Ook hij liep heel netjes, maar verloor ook nipt met 2 tegen 3.
Wel vertelde Ben later dat hij zelf heel tevreden was over zijn tul en dat is misschien nog wel belangrijker dan winnen: zelf tevreden zijn over wat je hebt gedaan.

En waar we in het begin van de dag nog een beetje achterliepen qua tijdschema, werd de dag rond de middag even chaotisch. Ineens moest iedereen ongeveer 1 uur eerder en waren we even in de war van het tijdschema. Zo liep springen op een gegeven moment ook bijvoorbeeld weer heel erg achter. Dan maar kijken waar je als eerste moet aantreden.

Helaas hadden we deze dag ook echt even een gevalletje van vette pech. Jule werd opgeroepen om tul te gaan lopen. Even nog snel naar de wc en dan knallen. Echter: Doordat ze zo aardig was om nog even iemand anders te wijzen waar de wc was, kreeg ze een laatste oproep voor haar poule.
En met zelfs een eindsprintje was ze helaas NET te laat. Regels zijn regels, maar dit was echt zo ontzettend balen.

Ondertussen was Ava begonnen aan haar poule met tuls. En ze liet echt het beste van haar zien vandaag. De ene na de wedstrijd won ze. Zo belande ze in de finale en met trots konden we onze eerste Nederlands Kampioen van de dag benoemen: Ava won de finale. Super goed gedaan en eerlijk gezegd schreeuwde ik het wel even uit van vreugde. Het is niet netjes naar een tegenstander toe geef ik eerlijk toe, maar na het pechgeval met Jule kwam dit er even uit. Ava was echt verdiend Nederlands Kampioen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zo ongeveer meteen hierna mocht ze meteen aantreden voor hoogtesprong. Misschien zat ze nog in de vreugde van haar 1e plek, want helaas viel ze gelijk de eerste ronde af. Een beetje ongelukkig, want ze kon het eigenlijk makkelijk halen. Goede tip voor de volgende keer.

Ook Dieks mocht ondertussen springen. En waar hij ook best goed kan springen: Hij haalde de eerste ronde met gemak, maar de 2e ronde viel helaas net ongelukkig uit. Ook helaas geen prijs.

Na Dieks zijn poule mocht meteen Quin Ragetlie gaan springen. Hij haalde de 1e ronde. Bij de 2e ronde miste hij. Echter: alleen de nummer 1 en 2 waren op dat moment bekend. Wat betekende dat Quin door mocht springen voor de 3e plaats. 5 cm omlaag: beide heren raakte deze. 5 cm omhoog: beide heren mistte. Ehm ja: wat nu. I.o.m. de scheidsrechter dezelfde hoogte aangehouden. Waar de tegenstander alsnog mistte, raakte Quin hem overtuigend. Hij werd voor de tweede keer deze dag 3e.
Helaas waren we net te laat om een podiumfoto te maken, dus even voor de vorm Quin maar weer even naar het podium gestuurd 🙂

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En zo was het dus even druk: Ook Thijs en Igor begonnen ineens aan hun tul-poule. Ook Thijs had het geluk niet aan zijn zijde met tul. In een kleine poule verloor hij ook nipt met 2-3. Igor zat ook in een kleine poule, maar dan lage band. Of ja laag: al zijn tegenstanders waren blauwe band. Met een gelukkige loting won hij zijn eerste partij. In de finale moest hij tegen de terechte winnaar van de poule. Oftewel Igor wist een mooie 2e plek te behalen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eindelijk mocht de rest aantreden met sparring.
Als eerste begon Dieks. In wederom een kleine poule had Dieks eerst een vrijloting. Daardoor wist hij eigenlijk al dat hij prijs zou halen. Toch wil je dan natuurlijk meer. Hij wist lang bij zijn tegenstander te blijven. Zijn tegenstander had echter toch meer ervaring. Omdat je vandaag overal gedeelde 3e plaatsen had (op uitzondering van hoogte en breken), wist Dieks dus een 3e plaats te behalen. Mooie ervaring en prijs rijker.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Thijs en Ben waren daarna aan de beurt om te springen. Helaas hadden ze hun springdag niet. Waar ze normaal toch best hoog kunnen komen, behaalden ze hier vandaag helaas geen prijs.

Jule mocht vervolgens aantreden om te sparren. Vooraf zaten we een beetje in twijfel of ze hieraan wel mee zou doen i.v.m. een al langdurige blessure aan haar enkel. Maar met de nodige rust vooraf gingen we het toch proberen. En ze had natuurlijk wat in te halen van de pech eerder die dag.
Met een mooie 1e partij kwam ze tot de finale. Alleen deze tegenstander was toch echt een paar maatjes te groot voor haar. Met de vele yop-chagi’s die ze tegen kreeg had ze geen antwoord. Daardoor wist ze wel alsnog een knappe 2e plaats te behalen. Vroeg of laat kom jij er absoluut. Blijf zo doorgaan. (op de foto is overigens maar 1 tegenstander te zien, maar dat kwam omdat de andere bij de EHBO nog zat (overigens was dit niet door de toedoen van Jule 😉 ))

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Als laatste mochten Thijs en Igor, ieder in hun eigen poule, nog aantreden om te gaan sparren.
Voor Igor gelde dat hij maar 1 tegenstander had. Echter: zijn tegenstander was wel aanwezig, maar zou iets later aantreden werd ons verteld.
Even later mochten we toch ineens aantreden en werd ons ineens verteld dat de tegenstander niet kwam opdagen. Huh. Misschien waren ze geschrokken van onze Igor. Tja: Dan ben je ineens Nederlands Kampioen, zonder er iets voor te hoeven doen. Het staat in ieder geval mooi op je CV ;-).

Maar ook Thijs had zo ongeveer hetzelfde verhaal: Eigenlijk zou de poule uit 3 mensen bestaan. 1 Had zich ziek gemeld.
En toen eenmaal werd begonnen kwam door een ongelukkige omstandigheid beide heren in ‘botsing’ met elkaar. Zijn tegenstander had echter al een lichte blessure en deze werd versterkt door de botsing. Hierdoor moest hij na nog geen halve minuut gespard te hebben al de handdoek in de ring gooien. Maar dat betekend wel dat ook Thijs zich Nederlands Kampioen mag noemen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En zo zat de dag erop. Om kwart over 5 mochten we met zijn allen weer naar huis vertrekken.
Met 8 prijzen op 8 deelnemers mogen we absoluut tevreden zijn.
En daarmee natuurlijk ook niet te vergeten dat binnen die 8 prijzen ook 3 Nederlands Kampioenen zijn.
Van harte gefeliciteerd allemaal.

Als laatste maar ook zeker niet die we moeten vergeten zijn onze scheidsrechters Monique en Senna die de hele dag zich hebben ingezet om de dag soepel te laten verlopen. En natuurlijk mede trainer en assistent Lars heeft zich wederom ook goed ingezet als coach.
24 November zal onze laatste wedstrijd van dit jaar worden en we hopen natuurlijk dat het wederom zo’n mooi succes gaat worden.